UMUDUN BİTTİĞİ YER HAYATIN BİTTİĞİ
YERDİR
Ucundan, kıyısından tutunursun hayata… ya da
yapışırsın saçlarına sımsıkı.
Her şey seninmiş gibi sarılırsın ya da
aslında hiç senin olmamış gibi dokunursun sadece..
Bilirsin, farkına varırsın.. umursarsın.. ya da bilip
bilmeden atlarsın.. Her şey olursun ya da hiçbir şey
olmazsın..
Güneş açar, için ısınır.. yağmur
yağar, iliklerine kadar sırılsıklam.. ya rahmet
dersin.. ya da bir şemsiyenin altına saklanırsın. Bazen
gece olur yüreğin, kimi zaman aydınlık gün gibi
pırıl pırıl..
Sonbaharda, arınır ağaçlar tüm
yapraklarından.. sarıya boyanır her yan ama, bilirsin..
tekrar giyinecek doğa yeşil entarisini.. ya da bilmek istemez,
sararıp solarsın.
Çiçekler yetiştirirsin bahçende.. suyu sevgi,
gübresi sabır, toprağı emek.. çiçeklerin
solar gider bazen.. ya da renk renk, tomurcuk tomurcuk
yayılır.
Seversin adam gibi, kadın gibi, insan gibi.. ya da sevmezsin ve
boşa yaşarsın. Bir çocuğun saçını
okşadığında, gÖzlerinin içi parlar.. bir
insan ağladığında, yüreğin titrer.. ya da
boş boş bakarsın.
Karışırsın kimi zaman, dağılırsın..
çÖzülürsün.. açılırsın.
Toparlarsın.. ya da Öylece kalırsın. Çokça
sendelersin.. tÖkezlersin.. ama, kalkarsın.. dimdik.
Yürürsün.. ya da düşer, orada
kalırsın.
Bazen gurur duyarsın kendinle.. ya da nefret edersin.
Susarsın.. çığlıklar atarken yüreğin,
susarsın.. susmak kazandırır sana kimi zaman ya da
kaybedersin.
Hayat dalga geçer bazen seninle.. ya da sen hayatla dalga
geçersin.
Trenler gelir, trenler gider. El sallarsın ardından.. iki damla
gÖzyaşı, ya sevinçten ya da ayrılıktan..
Son istasyona geldiğinde kaçan tüm trenlerin ardından
Öylece bakarsın.. ya da yakaladığın trenler
için sevinç duyarsın…
Ne olursa olsun, umut hiç bitmez değil mi? Umudu yeşertmek
ve onu taze tutmak gerekir. En olmadık zamanlarda Öyle bir
şey olur ki, belki bir el uzanır, belki dost bir yürek bir
ışık yakar ve karanlıklar aydınlanır birden.
Alinti
Saygi ve sevgiyle