Her kahve aynı tadı taşımaz
nerede içiyorsan,kiminle içiyorsan ona gÖre
değişir...
Sahilde oturduğun rüzgarlı bir sonbahar günü,
en sevdiğin dostun ağlarken içtiğin kahvenin
tadı kederlidir...
kahve telvesine yüreğinin acısı
karışır...
Bir pazar Öğle sonrası annenin
"hadi bir kahve yap da içelim"
dediği kahve; huzurludur...
kÖpükler annenin gÖzbebeklerine yansır...
dudağının kıyısında kalan
küçük bir gülümsemedir...
Bir gece vakti zil zurna sarhoş birinin içtiği Kahve
aynı kahvedir belki...
kÖpüğüyle,rengiyle,dumanıyla aynı kahvedir.
ama içilen kahveler ruhunun süzgecinden geçer
ve tadları değişir...
Her kahve aynı değildir bu yüzden...
kahve;
düşülen kuyudan çıkma çabasıdır...
Koyu kıvamlı kahverengi bir ipe tutunur, çıkarsın,
çıktığın an
uyuyakalırsın...ferahlıktır!!!
Dostlarla içilen kahve; neşelidir...
kahkahalar kÖpüklerin üzerinde yüzer.
Tek başına balkonda içtiğin kahve;
yalnızlıktır...
Acıdır tadı...
Ama garip de bir keyfi,lezzeti vardır...
Baban için yaptığın kahve ; sevgi doludur...
eski fincanda,az şekerli...
kahve gibi gÖrünmez sana...
ama sıcaktır,dumanı tüter ve kokusu
büyülüdür...
Beklemediğin bir anda sana uzatılan kahve başkadır...
Isıtır insanın içini...
Yorgun olduğunda içtiğin kahve hafifletir seni...
kendine getirir,unutturur günün
ağırlığını...