Bence68
Site kurucusu




Aşık Veysel'in , eşinin kendisini bırakıp yâdellere gitmesi üzerine yaktığı bir türküdür bu.

Veysel'in görmüyor olmasına hayıflanıp mesleğinin ne olacağına henüz ilkokul yıllarında karar vermiş,saz çalıp türkü söyleyen bir göz doktorundan dinlediğim kadarıyla aktarmaya çalışayım hikayesini :
Veysel'i henüz 1 yaşındaki bebeğiyle çaresizliklere terkederek başkasına kaçar eşi. Hem ana hem baba olmak durumdadır Veysel artık, el kadar bebe anne bakımı ister, kendisi zaten bakıma muhtaç olan Veysel çaresizdir, nitekim bir zaman sonra evladını kaybeder. Bu hazin duruma sebep ise başkasına kaçan ama halen çok sevdiği eşidir. Bir ceylandır gözünde sevdiği , kendisini de avcı yerine koyup seslenir , onu çöllerde saz ile avlamayı diler.

Silahı saz olan Veysel'in mermisi de sözdür. Öylesi güçlü , öylesi ağırdır ki sözü ; hedefini dermansız bırakır. Onun için gözdağı verse de ötesine gidemez Veysel. Kudretini bildirir ama orada durur. Bulunmaz dermanı
Yoktur ilacı
Vursam, yaralasam söz ile seni

der. Öylece bırakır sözünü "yaralarım" da demez "yaralayacağım" da. Ne de olsa "dermanı olmaz ilacı bulunmaz yaradır" onun sözlerinin yarası , kıyamaz sevdiğine. Sevdiğinden beklediği ise sadakattir. Elindeki tuzu uzatıp beslemeye alıştırdığı koyunun her avucunu açtığında tereddütsüzce yanına gelmesi gibi yanına gelmesini ister sevdiğinin. Koyunun onu besleyen ve kollayan çobanına duyduğu bağlılığı görmek ister kol kanat gerdiği , sevmelere kıyamadığı güzel eşinden.


Kurulma sevdiğim
Güzelim deyi
Bağlanma karayı
Ağları geyi
Ben bir çoban olsam
Sen de bir koyun
Beslesem elimde
Tuz ile seni

Hâlâ adını dilinden düşüremediği sevdiği ırgat olarak gittiği Bafra'da tarım sezonu sona erince beraberce kaçtığı kişi ile birlikte köye geri dönmüş , aynı köyde yaşamaya başlamıştır.
Veysel utancından insan içine çıkmaz olur. Eşini başkasıyla görmeye daha fazla tahammül edemez ve köyü terkeder. Tekrar köyüne dönmesi hem uzun zaman sonra hem de köylünün büyük ısrarıyla olacaktır.


Veysel der
İsmini koymam dilimden
Ayrı düştüm vatanımdan ilimden

diye özetler bu durumu Veysel. hem kendisini hem küçük yavrusunu terkedip giden bir de nispet yaparcasına yeni eşiyle aynı köye dönen sevdiği kabahatlerin en büyüğünü işlemiştir. Ama Veysel böyle düşünmemektedir. Durumuna içerlemekte fakat kabahati sevdiğinde değil , kendisinin "görme kusuru"nda bulmaktadır. Eğer görebiliyor olsa sevdiğini yitirmeyeceğine ; yitirse bile tekrar bulacağına inanmaktadır. Ve çaresizliği feryâd olur inletir dağı taşı :

Kuş olsan da kurtulmazdın elimden
Eğer görseydim göz ile seni


*Sen Bir Ceylan Olsan*


Sen bir ceylan olsan ben de avcı
Avlasam çöllerde saz ile seni
Bulunmaz dermanı yoktur ilacı
Vursam yaralasam söz ile seni.


Kurulma sevdiğim gözelim deyin
Bağlanma karayı alları geyin
Ben bir çoban olsam sen de bir koyun
Beslesem elimde tuz ile seni.


Koyun olsan atlatırdım yaylada
Tellerini yoldurmazdım hoyrada
Balık olsan takla dönsen deryada
Düşersem toruma hız ile seni.


Veysel der ismini koymam dilimden
Ayrı düştüm vatanımdan ilimden
Kuş olsan da kurtulmazdın elimden
Eğer görsem idi göz ile seni

Sevgiyle


____________________
İnsan sevincin ürünüdür. Kötülüklerin, karamsarlıkların ürünü olamazki...


____________________
Türküler..
Cennet kadar sır, insan kadar zahir.