kara kış (zorlar içinde yaşamak ,zor )

Soğuk kış günlerine hapsettik kendimizi... Her mevsimin bir güzelliği olduğu yalan aslında, öyle deriz ya… Kendimizi kandırıyoruz belki de, yapacak bir şeyi olmayan insanların çaresizliği içinde cümlelere sığınıyoruz, kim bilir?.. Kış ürpertiyor, korkutuyor daha bir fazla düşündürüyor diğer insanları, sobası, odunu, kömürü olmayan, imkansızlıklarla boğuşan insanları getiriyor gözlerimin önüne… Bir yerlerde bir acı hissediyorsunuz üşürken mutlu olamadığını işitiyorsunuz insanların, üşürken başka hiçbir şey düşünemediğini, üşürken yaşayamadığını… İçerideki sıcak bile bunları önleyemiyor, bir ürperti kaplıyor içinizi… Zor yaşamlar, soğuk yaşamlar, içinizi ısıtamıyor hiçbir şey… Bir yerlerde birileri üşürken, ısınmak zor…



Kışın güzel yanı belki de tek güzel yanı, günlerin kısalığı… O boğucu, karanlık gündüzler o kadar kısaltıyor ki bu soğuk mevsimi, nasıl geçtiğini anlamıyorsunuz günlerin... Pazartesi, Perşembe, Pazar, bir bakmışsınız hafta bitmiş, ay bitmiş… Bir de uzun geceler var tabi, yazmakla yaşamanın eşitlendiği saat dilimlerini yaşayabiliyorsunuz soğuk mevsimin artılarının içinde gece rengini yüreğinizde yansıtıyorsunuz kelimelere, daha bir uzun geceler, daha bir hüzünlü yazılar getiriyor…Kış hüzün mevsimi çünkü, hüznün adı kış, siyah ve beyaz renklerinin sevimliliğini yansıtan bir gri hüzün bu mevsim…Gri de soğuk bir renktir her zaman ,üşütür yürekleri…Griyi giymek de , gride yaşamak da , zor…



İnsanların yüzüne yansıyor soğuk, biraz daha karanlık yüzlere veriyorsunuz gülümsemelerinizi… Biraz daha unutuyorsunuz güneşi, biraz daha özlüyor ve umut ediyorsunuz geleceği günlere doğru küçük bir görüntüsü sevindiriyor, baharı karşılarmış gibi… Kendini gösterip gösterip saklanan küçük bir çocuk gibi oyununu oynuyor güneş, sonra birden bulutlara veriyor yerini, üşüyorsunuz… Ellerinizden çok gözleriniz üşüyor özlemle, bir daha baharın yaşanması istemiyle… Gözlerin üşümesi daha zor…



Güzel günler göreceğiz, yeşil, beyaz çiçekli, umut pembesi günlere açık yüreğimiz… Umut edebiliyorken, hayal etmeyi hala kaybetmemişken hatıralarımızdan, geleceğimizden hiçbir rengi çıkartmamışken, bu soğuk mevsimde baharı düşünebilirken daha ne mevsimler, ne kışlara saklayacağız yüreğimizi. Ne kışlara hapsedeceğiz belki de güneşli bir gün özlemimizi… Daha ne kışlarda üşüyecek yüreklerimiz?... Düşünürken, imkansızlıklarla boğuşan insanlarla birlikte umut etmek de zor, onlar bitmeyecek, mevsim bitse de… Bir dahaki kışın soğuğu ürpertecek yaz sıcağında çaresizliği… Çaresizlik zor, çareyi ararken bulamayış daha zor…



Bu kış da bitecek, her şeyin bittiği gibi, yılların geçtiği gibi, kelimelerin tükendiği gibi… Öylesine bir yerlerde, öylesine bir mevsimi duyumsarken yaşamış gibiliği yaşarken, biterse hayallerimiz bir gün.Ya biterse mevsimsiz ?…Hayalsiz yaşamak zor…Kış içinde baharı yaşamak zor.. Geceler içinde gündüzü ve güneşi, düşlemek, zor… Kış, zor…


ferkul


____________________
Türküler..
Cennet kadar sır, insan kadar zahir.