Uykusuz gecelerden günahlarını kaldırımlara
yükleyerek ve sus diyerek duyduğum tüm seslere; sabahın
savaşını veriyorum yine... Yanlızlığın
sesi ne tuhaf... Bildiğim halde duyamadığım... Uyu
gülüm... Sabah uzak değil... Ben bekliyorum
Günahlarımı meleklere emanet ettim, sus derken çok
bağırdım sesim kısıldı.
Yalnızlığın sesi bu olsa gerek; ses
kısıklığından doğan içinden
haykırmalar.. Uyuyorum melekler de sana emanet